ازاي نرفض حد معجب بينا واحنا مش معجبين بيه؟ خصوصا ان مفيش سبب واحد يخلينا نرفضه بمعنى انه اعترف بإعجابه فرفضتي قام طلب تديله فرصة و نزلتو اتقابلتو و اتكلمتو وهو اعجب بيكي اكتر وراجع مبسوط جدا عكسك وانتي حاسة ان تعلقه بيزيد ومش عايزة تكسري قلبه و ترفضيه بعد ما شوفتيه على طول عشان ميفكرش انه فيه مشكلة
نحط فى دماغنا ان مينفعش نرتبط بالناس شفقة، او عشان صِعب علينا، عشان هما يستحقوا الافضل الى يحبوهم فعلا، ولان حتى لو هما رضيوا بالوضع فلنفسنا احنا كمان حق، فلازم نقوله الحقيقة.. هى هتوجعه وهتبقى محزنة سواء رفضتى فى الاول او فى الاخر او كملتوا ثم حس ان مبتحبيهوش، فافضل واصدق تقوليله على طول بصراحة ان الامر منفعش ومش حاساكم سوا، مش لعيب فيه -لان عادى تكونوا حلوين ومتتوافقوش بالشكل ده- لكن هو نصيب، ويكون اسلوبك مراعى بس حازم ونهائى ميفتحش له باب تانى يحلم ويفكر، او يفتكرك بتتقلى او عايزة تفكرى وهو لسه محتاج يحاول اكتر، وحطى على الموضوع حدودك.
ثم لو تقبل الامر، متحاوليش تفتحى الموضوع ولا تلمحى له ولا تقترحى حد او اى حاجة زى كده، وسيبيه، وهو بالتدريج وبالوقت هيعتنى بمشاعره.
بس حطى فى الاعتبار ان ده، طالما انت مقررة خلاص ان مش هينفع فعلا ومش مرتاحة.
ثم لو تقبل الامر، متحاوليش تفتحى الموضوع ولا تلمحى له ولا تقترحى حد او اى حاجة زى كده، وسيبيه، وهو بالتدريج وبالوقت هيعتنى بمشاعره.
بس حطى فى الاعتبار ان ده، طالما انت مقررة خلاص ان مش هينفع فعلا ومش مرتاحة.
